Na de CPC Loop in Den Haag nu de laatste grote test op weg naar de marathon van Rotterdam, een echte trail op Ameland over 35 kilometer, de Vuurtorentrail vanuit Hollum.
Vooraf met Ina al een kamer geboekt in hotel Bosch en Duin in Nes. Zelf weinig ervaring op het gebied van onze eilanden, maar Ina des te meer, zeker wat betreft Ameland omdat haar dochter Kim daar stage heeft gelopen en de familie regelmatig op bezoek was op Ameland.
Het is wel een onstuimig weekje met veel wind, in dit weekend zelf extreem met windkracht 8 op zaterdag en windkracht 7 op zondag. Dat gaat wat worden dan. De gevoelstemperatuur volgens opgave zal dan -13 zijn, pfffff, maar goed aankleden dan.
Op zaterdagmorgen gaan we bijtijds weg, we moeten de boot in Holwerd hebben, die gaat rond 14.00 uur weg. We gaan met de Opel Combo, daar kunnen onze fietsen in. Netjes de fietsen overeind gezet, maar bij Gouda komt een automobilist erachter dat hij op de verkeerde baan zit en snijdt ons af waardoor ik flink moet remmen. We horen een herrie vanuit de bagageruimte, ja hoor, de fietsen liggen plat. De schade later maar even opnemen, dat heeft nu geen zin. Onderweg nog even gestopt om een bakkie te doen en we arriveren op tijd in Holwerd. De auto parkeren, de fietsen uitladen, de schade valt mee, de fiets van Ina is de kettingkast kwijt, verder gelukkig op het eerste oog niets.
We fietsen met bagage naar de boot om nog fietstickets bij te kopen, voor de lopers was er al een ticket geregeld bij het startbewijs, maar zonder vervoer.
We moeten ons stuur goed vasthouden, de wind waait flink van opzij. Brrrr, wat is het koud. Maar snel een haarband opzetten.
De boot gaat niet om 14.00 varen, hij is nog niet eens aan deze kant. In de verte zien we de boot tergend langzaam aankomen. Als de boot er eindelijk is mogen we erop. Maar snel naar binnen, het is te koud om aan dek te blijven. De kapitein roept om dat we achter liggen op schema en dat dit te maken heeft met het lage water. Het zou zomaar eens kunnen dat we vast komen te liggen en op vloed moeten wachten. Dat zal toch zeker niet denk ik nog. Een buitenlandse meneer vraagt aan ons wat er werd omgeroepen. Na vertaling blijkt hij niet zo blij met dit vooruitzicht, maar zoals gezegd, dat zal toch niet ???
We varen tergend langzaam. vanaf ons tafeltje zien we aan de zijkant van de veerboot flinke baggergolven vanaf de boot komen, de schroeven malen door de zandbodem denk ik dan. Soms liggen we even stil, varen weer iets terug, we varen dan een iets andere route in de vaargeul die beperkt is en komen toch weer verder. Ineens een grote schok door de boot en ja hoor, we liggen nu echt vast. De kapitein roept om dat het nog wel even gaat duren nu, het water is bijna op zijn laagste punt, daarna moet het langzaam weer vloed worden. We krijgen een gratis drankje aangeboden van de onderneming. Ina haalt de drankjes, ik pak mijn ipad en start Netflix op waarna we een paar afleveringen van een serie kijken. De buitenlandse mijnheer is not amused en is alleen maar druk aan het bellen. Als we uiteindelijk vlot komen gaat de reis voorspoediger en arriveren we rond 17.45 op Ameland, een reis van 3 uur derhalve, maar het heeft wel wat.
Nu weer naar de fietsen en op weg naar het hotel. Dit is een kort ritje van zo'n 2 kilometer, maar het is goed uitkijken voor de stevige zijwind met kracht 7 a 8. Het was in de middag al eens mis gegaan, een fietser werd tegen de hekken geblazen, daar werden we nu voor gewaarschuwd.
Alles gaat goed en we arriveren bij het hotel. Daar is het even druk omdat bij het arriveren van een boot iedereen tegelijk komt, maar al snel krijgen we onze kamersleutel. Een kamer met douche en bad zowaar, het ziet er allemaal prima uit.
We blijven even op de kamer, daarna wandelen we naar het centrum van Nes op zoek naar een leuke eetgelegenheid, die vinden we en nu een lekkere schnitzel en een paar lekkere bakkies toe zijn we weer gesteld.
We wandelen weer terug naar het hotel, nu met wind tegen, het is best fris, Ina heeft zelfs erg koude tenen.
We willen naar onze kamer gaan maar gaan eerst nog even kijken waar we morgen moeten eten, want een ontbijtje zit inbegrepen bij de prijs. We komen in een zeer ruime vrijetijdsruimte met TV, zitjes, een bar, etc. Ziet er gezellig uit en we besluiten nog even wat te gaan drinken. We hebben al meteen aanspraak met handelaren in haarbanden en mutsen die ze éénmaal per jaar aan de man brengen en dat is hier. Ze bieden ons een drankje aan en laten wat van hun materiaal zien. Ik ben nog op zoek naar een goede haarband, morgen maar eens kijken bij de start waar hun stand zal zijn.
Nu hoogste tijd om naar bed te gaan. Morgen wacht een loodzware loop, daar zijn we ons van bewust.
We zijn al vroeg op en begeven ons naar de ontbijtzaal waar we ook de haarband/mutsverkopers weer treffen, we gaan wel wat verder weg zitten, heerlijk bij het raam.
Het ontbijt is super, het ene na het andere komen ze brengen. Kaas, worst, eieren, diverse soorten brood, koffie, thee, vruchten, etc. Is echt een aanrader dit hotel.
Na het ontbijt besluiten we alvast te gaan fietsen op weg naar Hollum waar de start zal plaatsvinden. De 60 kilometer is dan al lang van start. Aan de 60 kilometer doet Nico Koppe mee, wat een bikkel. Zijn vrouw Carola heeft gisteren de 18 kilometer gelopen.
We hebben wind mee, maar de versnelling van de fiets van Ina zit vastgevroren en met het kleinste verzetje fietsen we verder en arriveren een uur voor de start in Hollum.
We treffen al snel de stand met haarbanden en mutsen en ik koop een leuke haarband die ik gelijk uit ga proberen.
We fietsen naar de sporthal en halen onze startnummers op. Ina twijfelt zeer over de te lopen 35 kilometer. Omschrijven naar de 18 ??? Is in het begin wel dezelfde route zeg ik nog, je kan altijd nog afslaan. Ina gaat toch van start op de 35, we zien het dan wel.
Tijd genoeg, maar door getreuzel en geklets van mijn kant is het toch nog haasten en moeten we op een drafje naar de start waar we precies in het startschot vallen en gelijk mee kunnen.
Het begin gaat prima en van de harde wind is nog niet zo heel veel te merken. We hebben besloten het rustig aan te doen. De race is nog lang en de omstandigheden zwaar.
De eerste 10 kilometer leggen we af in 1.08.22 , foto's maken doe ik vandaag alleen voor en achteraf, het is te koud om dat onderweg te doen en ik neem mijn telefoon niet mee, Ina heeft haar telefoon wel mee, want daar komt de herrie uit die Ina in haar oren heeft om in het juiste ritme te komen.
Twijfel over doorlopen of kiezen voor de 18 kilometer is er blijkbaar niet meer bij Ina want ze laat de afslagen voor wat ze zijn en gaat onverstoorbaar door. We krijgen af en toe een heel lang stuk wind tegen als we horizontaal van links naar rechts lopen op het eiland. Ik wil Ina daar soms uit de wind houden, maar dan ziet Ina niet waar ze loopt met de ongelijke bodem, dat is dus niet zo handig en we lopen meer naast elkaar.
Bij de drankposten nemen we uitgebreid de tijd, we stoppen soms om te plassen en ik moet een paar keer stoppen om zand uit mijn schoenen te halen. Alles gaat heel rustig aan en we vorderen goed, de tijdslimiet van 5 uur zal absoluut geen probleem zijn zoals het er nu uitziet.
De 20 kilometer gaat in 2.27.13 , we krijgen nu soms heerlijke vlakke stukken wind mee op het strand, heerlijk om te lopen.
We pauzeren even achter een duin, even wat eten en drinken, plassen en weer rustig verder, alle tijd.
Na zo'n 27 kilometer zijn we helemaal links op het eiland en volgen we de kust maar krijgen daarna wind tegen en er waait veel zand van de duinen in ons gezicht. Dit is geen pretje en we hebben er helaas geen erg in gehad om sportbrillen mee te nemen om onze ogen te beschermen. Het is nu veelal wandelen en de handen voor het gezicht om de ogen te beschermen. Dit kost ons veel tijd, maar we zitten nog op schema. Als we dit rottige stuk hebben gehad komen we in rustiger vaarwater. Ina zegt er een beetje doorheen te zitten bij de 30 kilometer die we afleggen in 4.02.47 , maar bikkeltje gaat na even wandelen een flinke helling op weer gewoon hardlopend verder. Stilletjes best trots op Ina. Ik heb ervaring met dit soort lopen, maar Ina doet het toch maar mooi onder deze zware omstandigheden. Nu even tijd voor een foto met de vuurtoren van Ameland achter ons en dan weer verder.
Wandelen doet Ina niet meer, ook nog een stuk van zo'n 2 kilometer wind tegen niet. Ina kent deze weg en weet wat er komt.
Als we de laatste bocht nemen naar de finish zien we in de verte Carola en Nico al staan die ons toejuichen en aanmoedigen en tevens mooie foto's maken.
Glunderend gaan we over de streep in 4.32.30 en hebben nog bijna een half uur over.
We praten even met Carola en Nico en gaan dan weer terug naar de sporthal. Even uitpuffen, ik neem een lekkere douche en dan nog een bakkie drinken. Koffie blijkt bij de finish te zijn, er is geen bediening aan de bar. Dan maar op pad op weg naar de boot, we hebben wind tegen en de boot missen is geen optie. Vanwege het erg lage waterpeil varen de middagboten niet en gaat er nog maar 1 boot en wel om 19.00 uur, dan belooft het dus wel erg druk te worden.
Met een taxi wil ik niet, dat is mijn eer te na. we gaan terug fietsen. Ina is meer bedreven met fietsen vanwege de lange stukken fietsen naar haar cursus in Utrecht, ook heeft ze meer versnellingen op haar fiets. De 8 van Ina trappen duidelijk lichter dan de 4 van mij, het bewegingsritme is aan de benen goed te zien. Voor mij is het zwoegen, ook nog eens 4 lagen kleding aan waaronder een dikke jas. Het zweet gutst van mijn lichaam en de douche van net heeft geen enkele zin gehad. Als we een uur later en 12 kilometer verder eindelijk in Nes aankomen hebben we nog een uur over om naar de boot te gaan, we hebben nog even tijd om wat te eten en te drinken.
Volledig uitgeput en bezweet komen we binnen bij een Chinees restaurant annex snackbar waar Ina een milkshake voor zichzelf bestelt en een patat voor mij.
Geheel op een initiatief van de eigenaar krijg ik een heel groot bord patat en ook een milkshake die we niet hadden besteld. Mijnheer ziet er zo moe uit, hij moet aansterken zegt de man. Ina kletst gezellig met de man, hij heeft een zaak gehad in Rotterdam en weet daar ook veel over te vertellen. Uiteraard komt ook Feyenoord ter sprake die momenteel aan het voetballen zijn tegen Zwolle en voor staan.
Ik zit propvol en kan de patat niet eens op, Ina helpt nog wat met mijn milkshake, dan is het tijd om te vertrekken. Inmiddels schone kleding aangedaan en nu wind mee naar de boot, dat gaat voorspoedig. We arriveren op tijd bij de boot. Snel de fiets parkeren en dan naar binnen, dan hebben we misschien nog een zitplaats, dat gaat inderdaad nog net, het is erg druk. De boot doet er nu een uurtje over en we komen zonder kleerscheuren weer aan op het vasteland. Nu nog de lange rit naar huis, onderweg nog even een bakkie en dan komt er een einde aan een heerlijk weekend met veel mooie ervaringen. Wat was dit genieten.