UHT
Wedstrijdverslag
22 maart 2020
Driebergen
Wat moeten we nu met die coronacrisis. Ik wil er echt even uit. Mijn moeder is ernstig ziek en ik zorg daar 3x per dag voor, zakelijk is het ook moeizaam, klanten blijbven thuis, de mensen met de campers gaan niet op vakantie en houden de campers in de stalling, de Dierenlotdag gaat niet door en sportief is het ook een drama. De marathon van Rotterdam gaat niet door, alle evenementen waarvoor we ons hadden ingeschreven verdwijnen één voor één van de kalender, ook de Alpe d'Huzes gaat niet door. Alle broodnodige verzetjes zijn er niet meer. Wat nu? We moeten er even uit. We besluiten de UHT eens te gaan lopen. Zelf heb ik die al diverse keren gedaan, maar Ina nog nooit.
Hoe gaan we het aanpakken? Ina heeft een leuk idee. We rijden naar station Rhenen, fietsen dan naar station Driebergen/Zeist, lopen dan de UHT naar Rhenen en halen daarna de fietsen weer op in Driebergen.m
Dat is inderdaad een leuk idee en goed uit te voeren, dat scheelt ook een treinrit waar de treinen wellicht wel of niet rijden ivm de coronacrisis.
De reis gaat voorspoedig, we parkeren de auto op de parkeerplaats bij station Rhenen waarna we op de fiets een mooie route volgen naar station Driebergen/Zeist. Het is mooi weer en van thuisblijven van mensen lijkt niet veel te merken, overal zien we wandelaars, hardlopers en fietsers. Wel lijken de meeste mensen zich te houden aan kleine aantallen, hoewel ik wel een paar keer een groepje wielrenners tegen kom, dat is dus niet de bedoeling.
Onderweg duikt er nog een mevrouw de berm in als we haar op de fiets ruim genoeg passeren, kennelijk is ze erg benauwd voor de corona, misschien had ze dan beter binnen kunnen blijven, maar dat is ook op ons zelf van toepassing natuurlijk.
Op station Driebergen/Zeist is niets te beleven, de fietsenstalling is bijna leeg en daar mag gratis gebruik van worden gemaakt. Even plassen, een foto maken bij de klok en we gaan op pad. De route staat in mijn GPS en het gaat allemaal voorspoedig. Onderweg is het veel slalommen om de vele wandelaars, fietsers en soms hardlopers te ontwijken en de benodigde afstand te houden. Het blijft een prachtig parcours langs Austerlitz, Maarn, Doorn, Leersum, de Utrechtse Heuvelrug, Amerongen, Elst en zo naar Rhenen. Ina geniet ervan en ik uiteraard ook. We hebben geen haast, maken een aantal stops, maken foto's, drinken goed en lopen lekker.
Na een kilometer of 20 hebben we een aanvaring met een dame die ons asociaal vindt. Ze loopt met haar man, 2 kinderen en 3 honden op een smal bospad, niet netjes achter elkaar, maar ze nemen de hele breedte in beslag. Wat nu? We lopen hard en besluiten ruim langs de groep door het gewas te rennen en ze zo voorbij te gaan, maar daar schrokken ze blijkbaar van. De afstand was groot genoeg, maar volgens de dame hadden we 3 meter afstand moeten houden en waren we asociaal, waar ze zelf met haar gezin met 4 man en een hond naast elkaar het hele pad in beslag nemen. Het zal allemaal wel, mensen zijn zichzelf niet, sommigen duiken we als ze iemand zien naderen, doen een sjaal voor hun mond of duiken de kant in. Waar gaat dit naartoe ? Voorzichtig zijn is logisch, maar zo panisch lijkt me ook niet nodig, blijf dan thuis en zoek de drukte niet op.
In Rhenen kiest Ina een iets kortere route, ze is er klaar mee, ik kies de route langs het water om de UHT netjes te volbrengen. Nog even een fopto van de klok op het perron en dan met de auto weer terug naar Driebergen om de fietsen op te halen.
We hebben ondanks alle sores toch genoten en zijn blij dat we weer eens iets hebben gedaan, al zal het alleen maar lastiger gaan worden.
Driebergen
Wat moeten we nu met die coronacrisis. Ik wil er echt even uit. Mijn moeder is ernstig ziek en ik zorg daar 3x per dag voor, zakelijk is het ook moeizaam, klanten blijbven thuis, de mensen met de campers gaan niet op vakantie en houden de campers in de stalling, de Dierenlotdag gaat niet door en sportief is het ook een drama. De marathon van Rotterdam gaat niet door, alle evenementen waarvoor we ons hadden ingeschreven verdwijnen één voor één van de kalender, ook de Alpe d'Huzes gaat niet door. Alle broodnodige verzetjes zijn er niet meer. Wat nu? We moeten er even uit. We besluiten de UHT eens te gaan lopen. Zelf heb ik die al diverse keren gedaan, maar Ina nog nooit.
Hoe gaan we het aanpakken? Ina heeft een leuk idee. We rijden naar station Rhenen, fietsen dan naar station Driebergen/Zeist, lopen dan de UHT naar Rhenen en halen daarna de fietsen weer op in Driebergen.m
Dat is inderdaad een leuk idee en goed uit te voeren, dat scheelt ook een treinrit waar de treinen wellicht wel of niet rijden ivm de coronacrisis.
De reis gaat voorspoedig, we parkeren de auto op de parkeerplaats bij station Rhenen waarna we op de fiets een mooie route volgen naar station Driebergen/Zeist. Het is mooi weer en van thuisblijven van mensen lijkt niet veel te merken, overal zien we wandelaars, hardlopers en fietsers. Wel lijken de meeste mensen zich te houden aan kleine aantallen, hoewel ik wel een paar keer een groepje wielrenners tegen kom, dat is dus niet de bedoeling.
Onderweg duikt er nog een mevrouw de berm in als we haar op de fiets ruim genoeg passeren, kennelijk is ze erg benauwd voor de corona, misschien had ze dan beter binnen kunnen blijven, maar dat is ook op ons zelf van toepassing natuurlijk.
Op station Driebergen/Zeist is niets te beleven, de fietsenstalling is bijna leeg en daar mag gratis gebruik van worden gemaakt. Even plassen, een foto maken bij de klok en we gaan op pad. De route staat in mijn GPS en het gaat allemaal voorspoedig. Onderweg is het veel slalommen om de vele wandelaars, fietsers en soms hardlopers te ontwijken en de benodigde afstand te houden. Het blijft een prachtig parcours langs Austerlitz, Maarn, Doorn, Leersum, de Utrechtse Heuvelrug, Amerongen, Elst en zo naar Rhenen. Ina geniet ervan en ik uiteraard ook. We hebben geen haast, maken een aantal stops, maken foto's, drinken goed en lopen lekker.
Na een kilometer of 20 hebben we een aanvaring met een dame die ons asociaal vindt. Ze loopt met haar man, 2 kinderen en 3 honden op een smal bospad, niet netjes achter elkaar, maar ze nemen de hele breedte in beslag. Wat nu? We lopen hard en besluiten ruim langs de groep door het gewas te rennen en ze zo voorbij te gaan, maar daar schrokken ze blijkbaar van. De afstand was groot genoeg, maar volgens de dame hadden we 3 meter afstand moeten houden en waren we asociaal, waar ze zelf met haar gezin met 4 man en een hond naast elkaar het hele pad in beslag nemen. Het zal allemaal wel, mensen zijn zichzelf niet, sommigen duiken we als ze iemand zien naderen, doen een sjaal voor hun mond of duiken de kant in. Waar gaat dit naartoe ? Voorzichtig zijn is logisch, maar zo panisch lijkt me ook niet nodig, blijf dan thuis en zoek de drukte niet op.
In Rhenen kiest Ina een iets kortere route, ze is er klaar mee, ik kies de route langs het water om de UHT netjes te volbrengen. Nog even een fopto van de klok op het perron en dan met de auto weer terug naar Driebergen om de fietsen op te halen.
We hebben ondanks alle sores toch genoten en zijn blij dat we weer eens iets hebben gedaan, al zal het alleen maar lastiger gaan worden.
