In memoriam Dirk van der Heul

Ons bereikte het droevige bericht dat ons lid van verdienste, Dirk van der Heul, op zaterdag 4 juni op 74 jarige leeftijd is overleden.

Dirk heeft veel voor Avantri betekent. Dirk was er nog één van de oude stempel, hij was er altijd. Als je hem aan het begin van het jaar een lijstje gaf met de data van de activiteiten, hoefde je niet meer te vragen of hij er was, hij stond er gewoon altijd. Vaak als eerste om op te bouwen en ook als laatste om alles weer op te ruimen.

Dirk heeft maar liefst 16 jaar in het bestuur van Avantri gezeten. Tussen 1978 en 1994 heeft hij talloze vergaderingen bijgewoond en daarmee mede vorm gegeven aan hoe de club zich in die tijd ontwikkelde. In deze periode werd hij in 1989 benoemd tot lid van verdienste.

Dirk, die bouwvakker en later opzichter op de bouw van beroep was, was één van de drijvende krachten die ons unieke clubgebouw in 1981 heeft gebouwd. Wekenlang met een groep vrijwilligers in de avonden en de weekeinde aanwezig zijn om de bouw te voltooien.

Het bouwen zat Dirk in zijn bloed en zo zorgde hij er ook voor dat in 1986 het krachthonk werd gebouwd. Wat hij dan ook met een mooie grote “opener” met de andere vrijwilligers mocht openen. Tot op de dag van vandaag gebruiken de atleten het inmiddels wat geüpgrade krachthonk om hun spieren te stalen.

Toen Avantri nog een gravelbaan had zorgde hij, samen met Hans Sterrenburg, er altijd voor dat de baan er zo goed mogelijk bij lag voor de trainingen en de wedstrijden. Vroeger was dat aanzienlijk meer werk. De hele baan vegen, groeven trekken en dan nog alle lijnen van de rondbaan en startlijnen trekken. We hebben het makkelijk tegenwoordig. Er werden zelf materialen in elkaar geknutseld om het werk goed te kunnen doen. Veranderingen aan de baan, Dirk was erbij. De polsstokaanloop en het verspringen werden aangepast, beton storten voor de aanlopen, Dirk stond vooraan om alles in goede banen te leiden. Ook de laatste verandering van de baan, het realiseren van de kunststofbaan 10 jaar geleden, heeft Dirk actief meegemaakt. Als opzichter vanuit de club hield hij alles in de gaten en gaf de werklui gevraagd en ongevraagd feedback op hun werk. Ze waren tenslotte wel bezig op “zijn” Stormbaan.

Wat heeft Dirk eigenlijk niet gedaan binnen de vereniging. Toen vroeger nog de jaarlijkse rommelmarkt door Avantri werd georganiseerd was hij paraat bij het ophalen van spullen en op de verkoopdag bemande hij altijd een kraam. Jureren heeft hij talloze wedstrijden gedaan. Niet met de lijst in handen, want Dirk had nooit het hoogste woord maar was altijd werkend en dienstbaar voor de ander. Harken bij het verspringen, opmeten in het veld of de tijd opnemen op de tijdtrap en noem maar op. Hoeveel jonge atleetjes heeft hij in die tijd wel niet voorbij zien komen en daar zag je hem van genieten. In de tijd dat de mannen seniorenploeg nog het boegbeeld van de club was ging Dirk altijd mee als supporter, vele finales heeft hij bijgewoond. Gelukkig heeft hij ook alle mooie feesten welke bij Avantri werden gevierd meegemaakt samen met de mensen waarmee hij de club toen draaiende hield.

In de laatste jaren toen Dirk langzaam aan wat afstand begon te nemen door o.a. zijn leeftijd en gezondheid was hij nog wel op de achtergrond aanwezig. Toen ondergetekende (Rob) het prepareren van de baan op zich nam was Dirk in het begin nog wel aanwezig. Hij was echter zo verstandig om zich niet meer in het zweet te werken, maar door mij subtiele hints te geven werd het werk gedaan zoals hij wilde en vond dat het moest. Heb je de ronde bordjes gepakt, vergeet de vlag niet, is er een extra hoogspringlat, liggen de stopwatches klaar, vergeet de sleutel van de container met de startblokken niet terug te hangen. Talloze aanwijzingen waren mijn deel en ik ben er dankbaar voor. Zo hier en daar hielp hij dan nog bij het jureren, maar vooral was hij op een afstandje aan het genieten. Daar hoorde natuurlijk ook dat lekkere koude biertje aan het einde van de wedstrijd bij om de wedstrijd nog even door te praten.

Dirk was een man van weinig woorden, maar van des te meer daden. Een soort mens dat helaas steeds minder voorkomt.

Rust zacht Dirk

Rob en Simone Zwijnenburg

Terug naar de vorige pagina