Wedstrijdverslagen
In het wedstrijdverslagenboek mogen de leden zelf hun persoonlijke verslag plaatsen van een wedstrijd waaraan zij hebben deelgenomen.
Zoeken
Parkloop 2024
20 april 2024Schoonhoven
Verslag 49e Rivierenland Parkloop – zaterdag 20-4-2024
Verrassende winnaars!
Afgelopen zaterdag schitterde de jaarlijkse Parkloop weer in volle glorie, en deze 49e editie was wederom een groot succes. Hoewel het aantal Avantrianen deze keer wat aan de lage kant was, stroomden enthousiaste deelnemers vanuit alle hoeken van het Nederland toe. Zie onderstaande herkomsten. Bijna 100 deelnemers schreven zich in voor dit geweldige evenement.
Ondanks de twijfelachtige weersvoorspellingen bleken de omstandigheden perfect te zijn. Een stralend zonnetje, een zachte bries en geen druppel regen te bekennen zorgden voor ideale loopcondities. Maar het hoogtepunt van de dag waren toch wel de verrassende winnaars bij de snelle lopers. Cornelis Verboom veroverde de eerste plaats op de 5 km, en door het beperkte aantal vrouwelijke deelnemers waren de prestaties van deze twee, goed voor zowel de eerste als de tweede plek op de 10 km. Een unieke overwinning die met bloemen werd beloond.
De organisatie verliep vlekkeloos. Het parcours was uitstekend uitgezet, snel en veilig afgezet, en voor alle deelnemers goed te volgen. Een woord van dank aan alle vrijwilligers en deelnemers die hebben bijgedragen aan de fantastische sfeer die de dag omhulde.
De 49e Rivierenland Parkloop was niet alleen een sportief succes maar ook een mooie eerste Avantri wegwedstrijden evenement van dit jaar. We kijken nu al uit naar de 50e editie en de andere loopjes dit jaar.
Dus noteer alvast in de agenda:
- Estafette marathon Schoonhoven-Nieuwpoort - zaterdag 14 september 2024
- 48e Jan Koudstaal Dijkloop Halve Marathon - zaterdag 19 oktober 2024
- De Onderlingen Oliebollenloop - dinsdag 31 december 2024
Debuut halve marathon
21 oktober 2023Schoonhoven
In de laatste 2 weken heb ik mezelf 2 keer getest, met de volgende vragen in het achterhoofd:
1: Wat doet 6 maanden met vrijwel geen trainingsomvang met mijn vorm op de 5 km.?
In april liep ik rond de 17 min. bij de Parkloop. De omstandigheden waren toen goed, het parcours was niet snel. Nu, in oktober, liep ik een 5 km. in 17:21 min. met veel tegenwind maar wel een snel parcours. Nauwelijks verschil zou je denken, maar dat is niet waar, want in april had ik waarschijnlijk 16:50 - 17 min. kunnen lopen, 20-30 seconden verschil. Voor deze 2 wedstrijden heb ik 6 weken voorbereiding gehad anders was het verschil mogelijk nog meer geweest.
2: Wat zou ik op een halve marathon kunnen?
Ver buiten mijn comfort zone. De langste afstand die ik ooit heb gelopen in training is 17 km. en in een wedstrijd 8 km.
Het begon goed en ik kon mee met een groep van 4 man; mooie kmtrs lopen van rond de 3:50 min. Zo ging de 1e 5km in 18:50 min. en kwam ik in de 10e km. door rond de 38:14 min. wel nog redelijk wind mee. Hierna kwam de tegenwind en werd het zwaarder, het gemiddelde bij de 3e 5km werd 4:10 min. en was de doorkomsttijd na 15km 58:44 min.
Hierna werden mijn boven benen zwaarder wat deels gekomen zal zijn door de wind en het niet gewend zijn van zo ver lopen, maar ook te weinig gedronken en misschien dat een gelletje ook wel had geholpen. Ik liep ook al bijna een uur, zeker een goede les, als ik dit ooit weer doe.
Dan het vervolg, dat heel zwaar werd; niet eens zo zeer qua hartslag maar de benen wilden niet meer. Het gemiddelde bij de 4e 5km was 4:39 min. een forse terugslag, ik ging van plek 4/5 naar plek 8.
In de laatste km probeerde ik er nog uit te halen wat erin zat, dit werd 4:04 min. wat mijn eindtijd bij 1e halve marathon op 1:26:20 uur bracht.
Gezien hoe het is gegaan ben ik zeker tevreden. Ik hield er van te voren rekening mee dat het wel eens zwaar zou kunnen worden. Ik wilde minimaal onder de 1:30 uur lopen, dat is ruim gelukt dus!
Dit is wel iets heel anders dan een 800 mtr. waar ik na afloop vaak gesloopt ben, dat was bij deze veel langere afstand met nauwelijks lactaat wel fijn. Zo heeft iedere afstand wel iets.
Nu maar weer in vorm komen en hopelijk mijn pr van 2019 op de 6,4 km. verbeteren bij de oliebollenloop.
Mijn debuut
17 oktober 20212871 GG Schoonhoven
Een luid applaus en gejoel stijgt op in het stadion. Zojuist is het startschot gegeven van de 45e marathon van Amsterdam. Voor velen de eerste na een lange tijd van wachten, voor sommigen de eerste ooit. Misschien wil ik al wel twintig jaar een marathon lopen. Die van Rotterdam uiteraard, maar door verschillende omstandigheden ben ik vandaag, hier in Amsterdam beland voor mijn debuut. Snel neem ik nog mijn laatste gelletje en begeef ik me naar mijn startvak.
Maanden, wat heet, bijna twee jaar heb ik hier naartoe geleefd. Van een hoopje ellende in oktober 2019, ben ik al wandelend en schaatsend met een redelijke conditie het voorjaar van 2020 in gerend. Het enthousiasme van mijn loopmaatje Pieter Verhoek werkte aanstekelijk en samen liepen we steeds langere duurlopen. In augustus van dat jaar liep ik tijdens de vakantie mijn eerste 30 kilometer solo rondom de Millstätter See in Oostenrijk.
Begin september mocht onverwachts de Najaarsloop van Avantri gelopen worden. Onder speciale omstandigheden en dito maatregelen werd ik gekoppeld aan Arie Visser. Achter zijn brede rug, schuilend voor de wind, liep ik naar een tijd onder de drie kwartier. De conditie bleek goed, maar de snelheid gewoonweg te laag. Eigenlijk zou ik weer lid van Avantri moeten worden, maar ja het schaatsseizoen stond op het punt van beginnen.
De entourage is prachtig, het parcours beloofd nog meer van dit alles. Vanuit het Olympisch Stadion, langs de vlaggenparade, lopen we richting het Vondelpark. Ondanks de vroege aanvangstijd zijn er al veel mensen op de been om ons als helden toe te juichen. Kippenvel. Het Vondelpark is veel groter dan ik dacht. De boog bij het 40 kilometer punt komt al snel, maar daarna is het nog een heel stuk voor we het Vondelpark uitlopen richting het Rijksmuseum.
Ondanks de vele restricties konden we de gehele winter terecht op de ijsbaan in Den Haag. Naast het nieuwe materiaal, bleken de vele looptrainingen en skeeleravonden vruchten afgeworpen te hebben. Man, wat een heerlijk schaatsseizoen! Zo sterk had ik mij twintig jaar niet gevoeld. Helaas mochten er geen wedstrijden verreden worden, want wat had ik mij graag willen testen. Kers op de taart was natuurlijk de week natuurijs in februari.
Eind maart stond de Last Men Standing op het programma. Corona brengt ook nieuwe en inventieve loopevenementen voort, zo blijkt. Uiteraard met te weinig loopkilometers in de benen begonnen aan dit avontuur. Vanaf 05:00uur ’s morgens, klokslag ieder uur een ronde van 6,7km vanuit huis lopen en dat zo vaak mogelijk zien vol te houden. Na 8 ronden was het voor mij welletjes, maar wat een prachtig evenement!
De kilometers rijgen zich met groot gemak aaneen. De eerste tien zitten er al weer op en de grootste moeite heb ik eigenlijk met mijzelf in te houden. Op de Amsteldijk lopen we tegen de wind in richting Ouderkerk a/d Amstel. Ik verschuil mij achter een ieder die voor mij loopt om energie te sparen. Bij het 15km punt kom ik erachter dat mijn Garmin behoorlijk afwijkt van de officiële kilometers. Vijf kilometer later blijkt dat ik een kleine 25 minuten over die 5km heb gelopen. Prima op schema dus en dat nog steeds op reserve. Wat voel ik mij goed. Twee honderd meter later lig ik opeens gestrekt op straat. Til je poten dan toch ook eens op idioot! Ik krabbel op en hoor 50 meter verder opeens Bert van Buren en kleine Suus langs de kant mijn naam roepen, dat is toch wel heel gaaf!
Eind april loop ik tijdens een training zomaar een dijk van een halve marathon. Wat zou ik dan op een marathon kunnen lopen, is mijn eerste gedachte. Na nog een acht weken schema voor een snelle tien afgewerkt te hebben, besluit ik in juni om lid te worden van Avantri èn mijzelf in te schrijven voor de marathon. Het is niet anders, het wordt Amsterdam. Rotterdam is volgeboekt en al twee edities doorgeschoven. De trainingen op maandag bij Alexandra van Lingen en op woensdag bij Vincent Hoek en Ad Verhoeff zijn gezellig en ik leer veel. Loopscholing uiteraard, maar ook veel tips over de marathon.
Halverwege! De halve loop ik bij benadering, rond een uur en drie kwartier. Mijn Garmin geeft 1:43 aan, maar inmiddels weet ik al dat die tijd niet klopt. Vooraf hoopte ik een tijd te lopen tussen de 3:30 en 3:45. Ik heb mijzelf voorgenomen om pas na het 30km punt alle remmen los te gooien, dus mijn gedachten gaan zelfs stiekem uit naar een tijd onder de 3:30. Wat een heerlijke gedachte. Zou ik dat echt kunnen? Rustig aan Rob, we zijn pas net over de helft.
Na lang rondvragen en zoeken komt er eind juli een twaalf weken schema op mijn pad. Een mooi basisschema om de trainingsopbouw naar de marathon meer vorm te geven. De afkortingen en andere gebruikte kreten bij bevriende Strava gebruikers werden mij zodoende ook opeens duidelijk. Ik besluit om twee keer per week de interval trainingen bij Avantri mee te doen en daarnaast een rustige training op vrijdag en een lange duurloop in het weekend af te werken. Minstens vier keer in de week trainen, laten we dat eerst maar eens thuis overleggen…
Terug voor de wind over de Ouderkerkerdijk is een feestje. Als we onder de Ring A10 doorlopen komt het 25 km punt vlot dichterbij. Om mij heen beginnen de eerste lopers te sneuvelen. De man met de hamer, wie kent hem niet. Ik voel mij nog altijd zo sterk als een beer en denk enkel dat gaat mij niet gebeuren. We lopen de dijk af terug de bewoonde wereld in. De sfeer langs het parcours wordt opzwepend. Wat een berg mensen staan er langs de route in Amsterdam
De vakantieperiode kom ik goed door. Van de drie weken in Oostenrijk maak ik een heus trainingskamp, waarbij biken en hardlopen elkaar afwisselen. Dit jaar loop ik zelfs twee keer de Millstätter See rond. Tijdens de eerste omloop krijg ik nog te maken met hongerklop, maar de tweede keer een week later, kan ik zelfs op het tot dan beoogde marathontempo afronden en dat ondanks alle hoogtemeters. Tijd om mijn doel bij te stellen. Bij thuiskomst medio augustus staat de eerste training met de marathon loopgroep op het programma. Mijn derde weekend achtereen met een lange duurloop van 30km. Niet slim. Pijntjes in mijn achillespees en rechter bovenbeen. Tijd voor een herstelweek.
Ondanks de licht aanhoudende gevoelige spieren en pezen intensiveer ik de trainingsarbeid. Wat vaker pak ik tussendoor ook nog een fietsritje erbij. Inmiddels heb ik mij ingeschreven voor een halve marathon, dus het schema moet gehandhaafd blijven. Ik ben toe aan rust, maar het is nog maar een maand volhouden tot de marathon hou ik mijzelf voor. Eind september loop ik de halve van Barendrecht in een verdienstelijke tijd van 1:36. De hitte maakt de laatste vijf kilometer ongelofelijk zwaar, maar ik weet het verlies te beperken. De week erna blijkt dat het vervelende spiertje in mijn bovenbeen ook pijn is gaan doen. Een lichte blessure. Mijn schema schrijft een week later nog maar één lange duurloop voor. Ik besluit die alsnog te doen in de stromende regen.
De twee weken hierna staan in het teken van herstel. Het schema schrijft dit ook voor, maar zelf zou ik het ook niet anders hebben kunnen doen. Ik ben snotverkouden, grieperig zelfs en voel mijn rechter bovenbeen bij iedere stap. Sukkel, dat je er bent, heb je jezelf toch weer niet onder controle weten te houden. Veel rust, fysiotherapie en een sportmassage van Natasja Roest bieden verlichting. Hoop reikt aan de horizon. Pas een paar dagen voor de marathon begint de verkoudheid af te nemen. Twee dagen vooraf besluit ik het toch maar gewoon te proberen.
Bij km 28 begin ik hem opeens te voelen, daar is ie weer! Mijn bovenbeen blessure. Ik weet dit redelijk op te vangen door anders te gaan lopen. Dat had ik immers al ontdekt begin oktober. Bij het 30 kilometer punt lijkt er qua tijd geen vuiltje aan de lucht. Toch besluit ik om heel even de tijd te nemen om bij de verzorgingspost goed te drinken en een extra gelletje te nemen. Misschien is het slechts de vochthuishouding en kom ik er doorheen. Echt vermoeid ben ik niet, de conditie is goed. Langs de kant ervaar ik wederom Bert met Suus. Wat een held. Hij reikt me nog een bidon aan met snelle suikers. Voor de vorm en uit beleefdheid neem ik de bidon aan, maar ik zit eigenlijk nog vol van zojuist. In mijn poging de bidon te openen sneuveld de dop ook nog eens. Sorry Bert!
Net voor het 35 kilometer punt is er geen houden meer aan. Door het anders lopen, begint mijn linkerbeen ook pijn te doen en beginnen de heffers van mijn bovenbenen, bij mijn liezen, te verkrampen. Shit. Toch maar weer wandelen dan en veel drinken bij de verzorgingspost. Spieren rekken en weer door. Het publiek maant mij weer tot doorlopen, maar iedere keer opnieuw aanzetten gaat zo’n zeer doen. Hou ik dit nog wel vol. Waar blijft dat Vondelpark! Iedere brug en viaduct is inmiddels wandelen geworden. Ik kom er gewoonweg niet meer hardlopend overheen. De Mount Everest is er niets bij. Het Vondelpark, nog maar 3 km. Weer kramp, man wat baal ik hiervan. Uiteindelijk kan ik niet echt meer genieten als ik het Olympisch Stadion binnen strompel. Eindtijd 3:41:52. Ik moet trots zijn, want dit is waar ik vooraf voor had getekend, maar gevoelsmatig komt dit pas een paar uur later. Wat een traject heb ik afgelegd de laatste twee jaar!
Om half zeven loopt mijn wekker af. Wat heb ik heerlijk geslapen in dit bed op mijn logeeradres in Amsterdam. Eerst maar eens een stevig ontbijt. Hé, merk ik opeens, de verkoudheid is weg. Beter! Na het douchen en omkleden realiseer ik mij ook dat ik mijn blessure helemaal niet meer voel. Zou het dan toch echt allemaal precies op het juiste moment goed gekomen zijn? Enthousiast pak ik mijn tas en begeef ik mij naar de tram. Benieuwd, naar wat vandaag gaat brengen.
Marathon rondom Zoetermeer
08 november 2020Zoetermeer
Waar de meeste evenementen zijn en worden afgelast is het veelal voor jezelf lopen of virtueel wat evenementen die je dan in de eigen omgeving loopt. Vandaag is het toch even wat anders. Ik kijk regelmatig op het internet of er nog wat leuks te lopen valt en km dan ineens wat tegen. Zo ook nu. De marathon rondom Zoetermeer. Dit is een evenement die begin oktober al is vermeld en waar men zich bij op kon geven om daadwerkelijk deze marathon te kunnen lopen op een zelf uitgekozen datum. Geen massastart dus, gewoon zelf lopen via GPX. Het is een hele kleinschalige marathon en ook niet over een heel mooi parcours, maar het is in ieder geval wat. Ik zag de loop pas eind oktober en was nog net op tijd om Ina en mij aan te melden. Kosten zijn er verder niet en toch ontvang je een startnummer en een medaille.
In oktober kwam het niet uit ivm corona en het overlijden van mijn moeder, maar gelukkig is het evenement verlengd naar eind november en konden Ina en ik dan gaan lopen op 8 november, een heerlijke dag wat weer en temperatuur betreft.
We bellen aan bij de organisator die open doet en op het punt staat om zelf ook een rondje te gaan lopen. We ontvangen 2 startnummers en gelijk ook al de medailles, want bij terugkomst zou hij niet thuis zijn. We lopen terg naar de auto, kleden ons om en gaan om 9.50 uur van start.
De route staat in mijn horloge als GPX bestand en het maakt niet uit waar je start, als je de ronde maar loopt. We kiezen voor een plaats niet ver van de auto.
We lopen eerst een stuk door Zoetermeer om naar de buitenkant te komen richting de snelweg. Eenmaal aangekomen bij de snelweg lopen we er een stuk langs, lopen onder het station door en slaan dan linksaf om een stuk door de natuur te lopen waarna we weer terugkeren naar de snelweg, die oversteken via de witte voetgangersbrug die ik al vaak heb gezien. We komen nu bij de golfbaan aan en het bijbehorende recreatiegebied, daar is het wel leuk lopen. Met Ina gaat het niet zo goed, we moeten een paar keer stoppen,. Ze heeft last van haar darmen. Bij bijna 15 kilometer besluit Ina om te stoppen en terug te wandelen naar de auto, zo'n ruim 6 kilometer terug. Ik twijfel of ik dan wel door moet gaan, maar Ina maat er geen probleem van en ik ga alleen verder. Het tempo gaat wel wat omhoog hoewel ik betwijfel of ik dit ga redden. Ik had al last van het si gewricht, dat is erger geworden door het tillen van veel banden en velgen tijdens de winterbandenwissel op de zaak en dan nog eens een heel end rennen terwijl de boel scheef staat is niet handig.
Het gaat best redelijk en ik de het rustig aan, moet soms wat zoeken omdat er veel paden bij elkaar liggen en ik wel de juiste wil volgen al gaat dat ook wel eens mis. Mijn rechter heup begint flink zeer te doen als ik Zoetermeer weer nader Ik schat dat ik nog 10 kilometer moet lopen, er volgt nog een flinke lus de andere kant van Zoetermeer op. Wat doe ik? Ik kijk even hoe ver het naar de auto is, dat is ruim 2 kilometer. De verleiding ik groot, maar ik ga toch door. Het lopen gaat steeds moeizamer en de pijn wordt al maar erger, maar het gaat lukken. Bijkomend probleem is een lekke waterzak. De laatste 10 kilometer is het water op. Het is gelukkig niet echt warm zodat ik dat zo ook wel ga redden, maar leuk is anders. Als ik bij de auto aan kom zet ik mijn horloge uit en zie ik de afstand weer die is afgelegd. Als ik het kaartje met de route in beeld heb zie ik dat niet. De klok staat op 41,93 kilometer. Ik heb onderweg bewust een klein lusje niet gelopen omdat mijn horloge koersfout aangaf, maar dat had ik dus wel moeten lopen. Het is niet anders. Ina zit te wachten in de auto, ik kleed me om en we rijden weer naar huis. Het was toch wel een geslaagd evenement. Het horloge bij het stilstaan niet telkens uit gezet. Ik schat dat de gelopen tijd rond de 4.35/4.40 zal liggen, maar dat maakt niet uit. Het is wel balen dat Ina regelmatig deze darmproblemen heeft. Met een 10 kilometer gaat het allemaal net goed. Ina zal niet vaak meer een lange afstand gaan lopen zegt ze, ik hoop dat er nog wat aan te doen is.
Veldloop avStart
11 oktober 2020Lekkerkerk
Na een paar weken thuis te hebben gezeten met Corona mocht ik weer naar buiten en kon ik weer eens wat aan mijn conditie gaan doen. Er werd al wel gezegd dat je conditie aardig instort en dat veel mensen ook last krijgen van hun luchtwegen, maar dat laatste is bij mij gelukkig niet het geval geweest. Wel echt griep, lamlendig, alles doet pijn, zelfs de huid bij het douchen of slapen, maar gelukkig is het weer achter de rug. Nu weer opbouwen.
Ik zie dat de veldloop van avStart op 11 oktober plaats zal vinden, dat is maar 7,5 kilometer. Dat moet vast wel gaan voor mij als langer afstandsloper. Ik schrijf me online in en meld me netjes voor de start. Aan alle voorzorgmaatregelen is gedacht. Er mogen maar een bepekt aantal lopers meedoen en we starten in vakken met 3 lopers ingedeeld op door de lopers opgegeven tijden. Zelf heb ik een tijd opgegeven van 5 minuten per kilometer, maar dat blijkt toch in mijn situatie niet te doen. Ik start wel in dat tempo en loop de eerste 2 kilometer rond de 5 minuten vlak, maar daarna moet ik dat tempo wat laten varen, de corona heeft mijn conditie geen goed gedaan. Na 3 rondjes loop ik langzaam toch nog wat weg bij Arie van Kooten, maar na rondje 4 zak ik helemaal weg. Wel ben ik Arie dan nog nipt voor, maar ronde 5 is duidelijk een brug te ver. Het is sjokken, zwoegen en proesten om toch nog binnen te komen. Vijf kilometer was prima geweest, 7,5 net te ver. Onvoorstelbaar wat die corona met je doet. Dit was een eerste test, het zal nu zeker langzaam weer beter gaan. Op zich wel leuk dat er toch een evenement doorgaat, er is zoveel afgelast. Ik ben benieuwd of de marathon van Lopik volgende week door zal gaan. Ik vrees het ergste, er zijn verdere maatregelen aangekondigd.
