`Bami speciaal met geroosterde babi pangang en sate´, ´plus een portie kroepoek en gebakken banaan´. De dame aan de andere kant van de lijn noteert mijn bestelling en vertelt in vrolijk gebroken Nederlands dat de maaltijd binnen 10 minuten via de “bezorgdrone” bezorgd wordt. Inmiddels bevalt dit systeem zo goed dat ik al mijn bestellingen via een drone thuis laat bezorgen. Zo moest ik laatst nieuwe Continental triatlon fietsbanden met Franse ventielen. Fietsenzaak Slingerland op Haastrecht was nog niet bekend met het systeem, maar liet de spullen stipt op tijd afleveren in de achtertuin. Inmiddels zijn het aantal bezorgdrones boven de Krimpenerwaard niet meer te tellen. De ene bezorgt verse maanzaadbollen van bakker Blanken op Bergambacht,  een varkens liflafje van Fred van Laar, de andere keer Tommy Hilfiger Star Metallic Sneakers of een Black & Decker schuurmachine van de Doeland. Zelfs mijn nieuw aangeschafte Zanussi  2deurs inbouwkoelkast inclusief sleepdeursysteem liet ik op deze manier thuisbezorgen. Vorige week werd ik evenwel geconfronteerd met een heuse teleurstelling. Had via bol.com de biografie van Gordon besteld. Ongeduldig tuurde ik de volgende dag het luchtruim af. Om alvast in de stemming te komen had ik op spotify de laatste cd van de beste man opgezet. Plots was duidelijk het aanzwellende gebrom van de naderende ‘bromvlieg’ cq ‘pakjes bezorger’ te horen. Maar de blijdschap ging al snel over in verbazing en vervolgens in “teleurstelling”. Onder aan de drone wapperde een vel papier met de levensgrote tekst : ‘biografie niet meer leverbaar’……….

……In welk land de meeste drones vliegen ? Noord Korea. De Noord Koreanen zijn lijstaanvoerder wanneer het gaat om drone verkeer. Tijdens de Olympische winterspelen in buurland Zuid Korea heeft de Noord Koreaanse spionagedienst zijn spionage activiteiten zelfs opgeschroefd. Alle goede bedoelingen vooraf ten spijt. De handdruk tussen hoogwaardigheidsbekleders van beide landen was een fraaie toneelopvoering. Opmerkelijk dat tijdens de biatlon veel drones met camerabewaking in de lucht waren. Wat bleek : Kim Yong Un deed zelf mee. Vermomd als Halbe Zijlstra, dat dan weer wel. Naderhand zou toch niemand geloven dat de VVD-er aanwezig was in PyeongChang. Overigens was de ex minister van Buitenlandse Zaken wel degelijk van plan naar de Olympische hoofdstad af te reizen. Wie mij dat vertelde ? Erica Terpstra. Tijdens de Huishoudbeurs. Als elk jaar in januari spreek ik daar met de ´Moeder aller Sporten´ af (zie bloemlezing ‘Hoofdpijndossier’ 2015). Het thema van de Huishoudbeurs was dit jaar ‘Toneel’ en omdat ik vind dat het leven 1 groot toneelstuk is belde ik opgewonden weken van tevoren met Erica om het thema te bespreken. “Weet je wie er ook toneel heeft gespeeld Albertus ?” (alleen intimi noemen mij zo) “Dat zijn er zeker 5, antwoordde ik, Marco Kroon, Gordon, ING topman Ralph Hamers, Willem Holleeder en Rene van der Gijp”. “Mis,  Halbe !”Als eerste in het land kreeg ik vervolgens het hele verhaal te horen van zijn ‘reis naar Moskou’ en zijn ‘bezoek aan Poetin’. “Zou het kunnen dat hij op deze manier hoopt op een baan als buschauffeur, net als collega Fred”. Ik liet mijn vooruitziende blik niet ongemerkt, maar Erica begreep mij niet. “Nou, vervolgde ik, Halbe Zijlstra is de Haagse politiek beu, dit verzonnen verhaal leidt onherroepelijk tot een motie van wantrouwen en eervol ontslag en bij Arriva hebben ze dringend behoefte aan chauffeurs”. “Het is een slinkse wijze om Den Haag via de achterdeur te verlaten”. Even was het stil aan de andere kant van de lijn. Op de Huishoudbeurs hebben we het er niet meer over gehad. Samen keken we als afsluiting van de beurs naar de uitvoering ‘DDDD’ (‘De Drone Draait Door’) van toneelclub ‘Tussen Waarheid en Fictie’ uit Oosterwolde, juist……………..de geboorteplaats van Halbe Zijlstra.

Naar verluidt was Halbe’ s laatste klus als volksvertegenwoordiger het aanscherpen van de wet van de Privacy. Een zeer omstreden wet. Wie die wet ooit bedacht heeft moet zich maar eens goed achter de oren krabben. Om een voorbeeld te noemen : vroeger stond er een controleur aan je bed wanneer je je ziek meldde bij je werkgever. Die bepaalde of jij wel echt ziek was. Tegenwoordig zijn mensen ‘’ziek”, als ze 2 x hoesten, het carnaval net achter de rug is, op zondagavond flink zijn doorgezakt, een kriebel in de strot voelen of 2 steenpuisten hebben op de linkerbil. Vaak komt men  er mee weg.  Er is geen controle meer. De mensen die dan zogenaamd ziek zijn zijn meester in het opvoeren van een geloofwaardig toneelstuk. Natuurlijk zijn er mensen echt ziek (de griepgolf van afgelopen winter is enorm) maar het landelijk ziekteverzuim is hoger dan ooit, dat bestaat niet ! Aanpassen dus die wet en invoeren die ´herkenningsapp´.Controle moet er zijn in een tijd van toneel en terreurdreiging. Onvoorstelbaar dat er bijvoorbeeld dreigementen zijn geuit aan het adres van zanger Frank Boeijen die uitlegde waarom zijn liedje ´Zwart Wit´ uit 1984 nog immer actueel is.

(Overigens…….Frank Boeijen. Het is april 2016. Oude Luxor Rotterdam. Op het fraaie maar oude toneel staat hij daar. Onder een klaterende ovatie daalt de Nijmeegse zanger de trappen af en begint met een akoestische versie van…………Zwart Wit. Na een uur was het pauze en daarna nam de ‘zanger/liedjesschrijver/wereldburger/toneelspeler’ ons mee op reis door het Kronenburg Park en sloot af met zijn 3^de toegift. Ik stond vast op na de zoveelste toegift, maar daar begon hij weer. Klappen, buigen, weer omhoog de trappen op, ik trok mijn jas aan, maar wederom kwam Boeijen terug. Iemand vertelde dat zijn record 21 toegiften was. ‘Stoppen’ dacht ik. Na elf toegiften sloot hij de piano en maakte een gebaar dat hij wegging. Het was tien over elf. Een uur vol toegiften. Bij metro station Capelse Brug stond een vleugel en daar zat hij weer. ‘Alleen voor jou speel ik nog een keer Zwart Wit’. Als een razende pakte ik mijn fiets , op naar cafe de ‘Dorstige Snotaap’. En wie zat daar ? Juist. ‘Nog 1 x Zwart Wit en daarna de pianoversie van Kronenburg Park’ galmde hij. ‘Ga weg’ schreeuwde ik, ‘Wegwezen’. Het is genoeg. ‘Klein stukje van mijn laatste cd’ sprak hij bescheiden. ‘Ga nou weg’ jankte ik. ‘Het was mooi’, ‘u bent de beste zanger/liedjesschrijver/toneelspeler, maar nu wil ik niet meer, ik heb voor 20 jaar genoeg Frank Boeijen gehoord’. Hij liep naar zijn auto, haalde een piano uit de achterbak en speelde ‘Niemand heeft Gelijk’. Een klein half uur later hoorde ik mijn anders zo rustige buurvrouw hem het huis uit schelden. Wanneer ik nu mijn rondjes fiets door de Krimpenerwaard : Frank Boeijen. Of het clubhuis van de atletiekvereniging binnenstap : Frank Boeijen. Onderhand is hij 4 x opgehaald door de politie, maar zo gauw hij vrij is zit hij weer met zijn piano of akoestische gitaar in de achtertuin. Vannacht voer hij met een bootje door de Lek en bleef urenlang dobberen ter hoogte van de Lekdijk. Hij heeft mij beloofd om dit weekend te vertrekken en 20 jaar niets meer te zingen en te spelen. Frank Boeijen met zijn vele toegiften zorgt voor een jarenlange obsessie………………………..)

…….. Ieder jaar verbaas ik mij over het bijzondere traject. De slingerpaadjes langs wuivende riethalmen, smalle glibberkades langs waterpartijen die glinsteren in de matte voorjaarszon, ijsvogels en witte reigers op zoek naar de mooiste stek. Maar het majestueuze parcours is natter en zachter dan de 5 voorgaande edities. Geeft niet. De Halve Natuurmarathon als kunst in het `Hart van het Groene Hart´. Het evenement op elke 2^de zondag van maart is al jaren een fraai opgevoerd toneelstuk van een organisatie waar passie en enthousiasme sleutelwoorden zijn. De toneelspelers in deze feestelijke opvoering zijn de lopers en loopsters, de slingers worden opgehangen door de organisatie en de vele vrijwilligers. Als ik mij een uur na binnenkomst met stramme benen naar de auto begeef kan ik een glimlach niet onderdrukken. Op de bijrijderstoel van de auto ligt het cd hoesje ‘het beste van Frank Boeijen’………als toegift op een wederom formidabele dag van de Halve Natuurmarathon, DE Klassieker onder de hardloopevenementen.

Albert de Kluijver

Tekst..