Op donderdagavond steevast samen Bergambacht “rond” en als we dan al helemaal moe bij De Hem waren aangekomen riep Liesbeth: “Kom op jongens, tempo’s vanaf elke lantarenpaal!” Moe, kapot of niet, als Liesbeth het zei, gebeurde het ook.  Dit is maar één voorbeeld van hoe zij met haar enthousiasme de groep op sleeptouw nam. Altijd in voor een dolletje en schaterend om een goeie grap of flauwe opmerking. Niet zelden van haar zelf.

Tijdens hardloopwedstrijden toonde ze haar vechtlust, ze wilde persé mensen voorbij lopen. Een training sloeg ze zelden over. Gelukkig maar want ook daar zorgde ze voor een ontspannen en opgewekte sfeer.

Ook bij een vereniging gaat wel eens iets niet helemaal goed, bij Liesbeth wist je dan meteen waar het op stond. Recht voor z’n raap, je wist waar je aan toe was.

Dat Liesbeth creatief en bruisend  kan organiseren hebben we allemaal mogen meemaken, niet alleen afgelopen januari bij haar feest, maar ook tijdens de aanleg van de nieuwe atletiekbaan. Zij heeft daar mede voor sponsoring gezorgd. Wij denken ook terug aan de  “Slag om de Watertoren” die zij fantastisch heeft geregeld.
Altijd als we bij een wedstrijd een paar handen tekort kwamen, viel Liesbeth in als jurylid, ronde-teller of desnoods als zand-harker. Op haar kon je altijd een beroep doen.

Tijdens haar ziekte kwamen ook haar de dappere en positieve eigenschappen naar voren. Naar buiten toe bleef ze de vrolijke, sportieve en goedlachse Liesbeth.

Dit is de Liesbeth Steehouwer zoals wij haar hebben leren kennen en zij is  op 50-jarige leeftijd overleden. Daar zijn we stil van. We missen haar. We denken aan haar.

Onze gedachten en medeleven gaan uit naar Arjan, Isabel en Sjoerd en verdere familie.

Terug naar de vorige pagina